Het is midden 2018 ergens in midden Nederland. Hier start het over de werkelijke ervaring van een docent, de vrouw BP van midden vijftig, waarvan zij al 20 jaar 4 dagen per week werkzaam is in de lagere klassen van het basisonderwijs. Vanaf het beginjaar 2000 is zij met veel plezier werkzaam in het onderwijs. Ze is een echte creatief die de kinderen naast de vaste lesstof graag uitdaagt om de nieuwe dingen van het leven die bij kinderen passen te laten ervaren. Niet alleen de verplichte stof, maar als de herfst of lente zich aankondigt, het bos in gaat om de natuur verder te ontdekken. Als de zon schijnt na een paar dagen regen, lekker naar buiten en met stoepkrijt de creatieve kinderbrein te ontplooien. Tot zover niets aan de hand. Het personeel samen met een typische klassieke schooldirecteur vormen een eenheid waarbij het samenwerken met elkaar en met de kinderen centraal staan. Resultaat is dat de kinderen met een hoge A score van de school af komen. De school valt binnen een stichting zoals zo vaak, waaronder meerdere scholen aangestuurd worden. De onderlinge band tussen de docenten op deze school is hecht en er wordt in team verband veel gelachen naast de goede prestaties die er neer gezet worden. Tot zover het verhaal over een goed functionerende school in een gemiddelde plaats.
En dan? De SKJ directeur stapt op in 2015. Een nieuwe directeur vinden valt niet mee door het tekort aan schooldirecteuren wat zich toen al aftekende. Het zelfsturende team van docenten kon ook wel even zonder directeur. In 2016 wordt Wendela K. door het stichtingsbestuur aangesteld. De andere wind gaat waaien, ondanks dat alles goed liep zoals hiervoor benoemd. En het beleid resulteerde in dat van het team van 16 personen er na vier jaar tien personen weg zijn. Een bijzonder groot verloop voor de eerst zo standvastige school. Drie gingen er met pensioen, vier hielden de eer aan zichzelf en zijn zelf vertrokken, maar de verandering leek de directrice WK niet snel genoeg te gaan, dus deed zij er telkens een tandje extra boven op. Hoe ging dat dan in de praktijk? Vervanging van de docenten werd voornamelijk gedaan met jonge docenten die nog kneedbaar, zwijgzaam en volgzaam waren, want WK duldde weinig tot geen tegenspraak. WK is een koude vrouw die feitelijk niet van kinderen houdt. Een paar voorbeelden daarvan, Sinterklaas wordt bij haar thuis niet gevierd. Valt een docent uit, dan stond er bij nood eerder een ouder voor de klas dan dat zij zelf even een halve dag inviel. Volledige onzin natuurlijk, maar ja, je bent de directeur toch en geen docent? Ten overstaan van collega's worden docenten onderuit gehaald. In dit verhaal moest deze BP achteraf meerdere malen excuses aanbieden, wat ze dan onder vier ogen doet, waarbij de docent eerst publiekelijk heeft geschoffeerd. Dit komt uiteraard de werkverhouding niet ten goede en het pesten gaat geleidelijk verder. De slang in deze koude directeur komt boven. Ze voelt zich veilig, want nieuwe directeuren zijn nog slechter te krijgen dan leraren.
De werkdruk wordt verhoogd en er worden steeds meer administratieve taken bij de docenten neergelegd. De vrijheid van voorheen is ver te zoeken, bewezen leermethodes worden overboord gegooid. Diverse ouders halen hun kinderen van school wegens onvrede en het verkillende klimaat.
Zoals eerder geschreven gaat dit verhaal verder in 2018. De partner van de genoemde docente ziet sinds midden 2018 zijn partner steeds meer worstelen met het onderwijs op deze school onder de huidige directrice. De verkilling slaat toe, tot in december 2018 de bom barst, met Sinterklaas, de dag dat BP vrij had, maar toch naar school ging om samen met de kinderen het Sinterklaas feest te vieren, werd ze te midden van haar collega's door directeur op het matje geroepen waarom ze niets had gedaan op deze dag. Ze toonde betrokkenheid, en voor haar vrijwillige komst werd ze publiekelijk afgemaakt. Deze taak voor de klas lag immers bij haar jongere collega, welke volgzaam was voor de directeur, maar nog niet veel begreep hoe Sinterklaas gevierd diende te worden met de kinderen. Dit deed voor de BP de deur dicht. Op 6 december 2018 hadden de docenten een gezamenlijk training. BP wacht af of KW als nog haar excuses voor haar publiekelijke optreden zou maken. Dit bleef achterwege. BP kon deze spanning die inmiddels al twee jaar duurde niet langer meer aan en melde zich de volgende dag ziek.
Snel schakelde WK de bedrijfsarts in, waarna de medische constatering duidelijk werd, een zeer zware burn-out. BP kwam begin december thuis te zitten. Geen belletje van de directeur hoe het met haar ging. Geen contact met de HRM. De taak van de werkgever omzien naar haar personeel werd bij voorbaat hier al verzaakt. BP zat 's morgens thuis op de bank voor zich uit te staren en 's avonds zat zij er nog. Slapen lukte wel, al waren nachten van 12 uur meer regel dan uitzondering. De bedrijfsarts had dit vrijwel direct door en verbood eind januari 2019 contact van uit de school met de BP. Nou had dat geen effect, want contact was er toch al niet geweest, geen bloemetje van school niets. Twee collega's keken wel naar haar om en toonden betrokkenheid. De werkgever liet zich hier van haar ware (slechtste) kant zien. Ook vanuit het stichtingsbestuur, de directeur bestuurder SB werd niets vernomen.
Ontroerend was het om te zien dat ouders wel aan haar deur kwamen met bloemen, zelf gemaakte tekeningen door de kinderen en eigen gemaakt gebak. De schooldirectie in de vorm van SB beriep zich op de aanwijzing van eind januari 2019 van de bedrijfsarts geen contact te zoeken. De eerste 7 weken waren ze gemakshalve maar vergeten. Ach ja, Wendela is immers heel druk mom haar schrikbewind in stand te houden. Heel 2019 was nodig voordat zich enig herstel aftekende. Intussen werd er onder de directie van WK nog een oudere werkneemster B overspannen gemaakt onder dezelfde methodiek als dat op BP werd toegepast. B en BP waren met elkaar in de contact. Een duidelijke aanwijsbare veroorzaker is de directeur WK.
Zoals eerder geschreven gaat dit verhaal verder in 2018. De partner van de genoemde docente ziet sinds midden 2018 zijn partner steeds meer worstelen met het onderwijs op deze school onder de huidige directrice. De verkilling slaat toe, tot in december 2018 de bom barst, met Sinterklaas, de dag dat BP vrij had, maar toch naar school ging om samen met de kinderen het Sinterklaas feest te vieren, werd ze te midden van haar collega's door directeur op het matje geroepen waarom ze niets had gedaan op deze dag. Ze toonde betrokkenheid, en voor haar vrijwillige komst werd ze publiekelijk afgemaakt. Deze taak voor de klas lag immers bij haar jongere collega, welke volgzaam was voor de directeur, maar nog niet veel begreep hoe Sinterklaas gevierd diende te worden met de kinderen. Dit deed voor de BP de deur dicht. Op 6 december 2018 hadden de docenten een gezamenlijk training. BP wacht af of KW als nog haar excuses voor haar publiekelijke optreden zou maken. Dit bleef achterwege. BP kon deze spanning die inmiddels al twee jaar duurde niet langer meer aan en melde zich de volgende dag ziek.
Snel schakelde WK de bedrijfsarts in, waarna de medische constatering duidelijk werd, een zeer zware burn-out. BP kwam begin december thuis te zitten. Geen belletje van de directeur hoe het met haar ging. Geen contact met de HRM. De taak van de werkgever omzien naar haar personeel werd bij voorbaat hier al verzaakt. BP zat 's morgens thuis op de bank voor zich uit te staren en 's avonds zat zij er nog. Slapen lukte wel, al waren nachten van 12 uur meer regel dan uitzondering. De bedrijfsarts had dit vrijwel direct door en verbood eind januari 2019 contact van uit de school met de BP. Nou had dat geen effect, want contact was er toch al niet geweest, geen bloemetje van school niets. Twee collega's keken wel naar haar om en toonden betrokkenheid. De werkgever liet zich hier van haar ware (slechtste) kant zien. Ook vanuit het stichtingsbestuur, de directeur bestuurder SB werd niets vernomen.
Ontroerend was het om te zien dat ouders wel aan haar deur kwamen met bloemen, zelf gemaakte tekeningen door de kinderen en eigen gemaakt gebak. De schooldirectie in de vorm van SB beriep zich op de aanwijzing van eind januari 2019 van de bedrijfsarts geen contact te zoeken. De eerste 7 weken waren ze gemakshalve maar vergeten. Ach ja, Wendela is immers heel druk mom haar schrikbewind in stand te houden. Heel 2019 was nodig voordat zich enig herstel aftekende. Intussen werd er onder de directie van WK nog een oudere werkneemster B overspannen gemaakt onder dezelfde methodiek als dat op BP werd toegepast. B en BP waren met elkaar in de contact. Een duidelijke aanwijsbare veroorzaker is de directeur WK.
Is het humor dat meerdere docenten in de ziektewet kwamen onder deze dominante directeur. Nee, het diep droevig, dat zo'n incapabele persoon personeel de vernieling kan helpen onder dat er ingegrepen wordt.
Uiteindelijk heeft Wendela K. de Insingerschool, al of niet gedwongen, verlaten en is nu werkzaam op de Wonderboom In Amersfoort. Ben erg benieuwd hoe de ziektecijfers daar nu zijn.
Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Wordt ongetwijfeld vervolgd.
